Oficer zaopatrzenia 3 Polskiego Pułku Pancernego na Zachodzie
– podporucznik Edward Ołdakowski
(Ołdakowski w scislym sztabie pułku wedlug stanu odnotowanego dn. 1 grudnia 1943 roku)
3 Polski Pułk Pancerny na Zachodzie powstał 13 sierpnia 1942 w wyniku przeformowania 67 batalionu czołgów z 16 Brygady Czołgów. Wchodził w skład 16 Brygady Pancernej.
31 lipca 1941 na placu koło fabryki Tulloh Works w Perth pożegnany został szwadron czołgów Dywizjonu Rozpoznawczego I Korpusu Polskiego przeznaczony na zalążek formowanego batalionu. Szwadron po przybyciu do Alyth koło Blairgowrie liczył ewidencyjnie 6 oficerów , 80 szeregowych i 53 karabiny. 13 sierpnia do batalionu trafił pierwszy czołg Valentine Mk. III. 19 sierpnia 1941 przybyło kolejne uzupełnienie. Była to grupa 146 żołnierzy – ochotników z Ameryki Południowej. Na dworcu kolejowym przywitał ich dowódca batalionu mjr Bolesław Sokołowski. 3 września przybyła druga grupa ochotników zza oceanu. Transport liczył 134 ochotników Kolejny transport rekrutujący się spośród Polonii amerykańskiej przybył do Alyth 21 października 1941. Byli to żołnierze z Urugwaju, Brazylii i Argentyny. Wśród ochotników wielu uważało się za Polaków pochodzenia ruskiego i białoruskiego. Nie brakowało też osób starszych. W październiku 1941 kronikarz batalionowy wpisał stan faktyczny oddziału – 32 oficerów i 862 szeregowych.
Jesienią nastąpiła reorganizacja batalionu – 1 i 2 kompania połączyły się tworząc jedną kompanię o czterech plutonach. 1 pluton szkolił kandydatów na podoficerów, a 2 i 3 rozpoczął szkolenie motorowe. 4 pluton składał się z ochotników, którzy zadeklarowali chęć wstąpienia w szeregi Polskich Sił Powietrznych i Marynarki Wojennej.
Pod koniec 1941 doszło do reorganizacji polskiej broni pancernej w Szkocji. 1 Pułk Czołgów został rozwinięty w 16 Brygadę Czołgów. W jej składzie znalazły się trzy bataliony czołgów ( 65, 66 i 67). 31 grudnia 1941 brygada przyjęła nowe czołgi : dziewięć Valentinów oraz piętnaście Churchillów. Żołnierzy wysłano na kursy i praktyki przede wszystkim w zakresie broni pancernej. 25 marca 1942 16 Brygadę Czołgów wcielono do formowanej przez gen. bryg. Stanisława Maczka 1Dywizji Pancernej.
4 kwietnia 1942 batalion w dwóch rzutach zmienił miejsce postoju na Kelso w Roxburghshire. Tego dnia oddział liczył 31 oficerów i 447 szeregowych. Został rozlokowany w kwaterach pozostawionych przez pododdziały angielskie. Miejscowe społeczeństwo początkowo podchodziło nieufnie do Polaków. Wojska przystąpiły do intensywnego szkolenia.
3 Pułk Pancerny 16 BPanc w składzie 1 DPanc
12 sierpnia 1942 roku doszło do kolejnej zmiany nazwy. 67 batalion czołgów przemianowano na 3 Pułk Pancerny. W pułku wprowadzono podział na szwadrony.
W Kelso istniały dobre warunki zakwaterowania. Dowództwo pułku i kasyno oficerskie rozlokowano w budynku Hylton Mye przy ulicy Roxburgh, kwatermistrzostwo w lokalu nad Commercial Bank przy rynku (the Square), szwadron dowodzenia w budynku Kings Own Scottish Borderers Hall przy East Bowmont, a potem w North Parish Church przy Inch Road, 1 szwadron w Abbey Row School przy Abbey Row, 2 i 3 szwadron w barakach majątku Springwood, świetlicę w budynku giełdy zbożowej (Com Exchange) przy ulicy Wood Market, a izbę chorych w historycznym domu w Walton Hall.
W tym czasie obsada etatowa przedstawiała się następująco:
dowódca – mjr Bronisław Brągiel
zastępca dowódcy – kpt. Janusz Francki
zastępca dowódcy – kpt. Rajmund Wilczyński
dowódca szwadronu dowodzenia – por. Józef Jaroński
dowódca 1 szwadronu – por. Henryk Czajkowski
dowódca 2 szwadronu – kpt. Jan Kurowski
dowódca 3 szwadronu – por. Tadeusz Kraczkiewicz
1 września 1942 pułk liczy 19 oficerów i 372 szeregowych, w tym 196 ochotników z Ameryki Południowej. 10 i 12 września 1942 do pułku przybyły kolejne uzupełnienia. Byli to żołnierze wyprowadzeni z ZSRR przez gen. Władysława Andersa.
23 października 1942 w Camp Lander przeglądu 16 Brygady Pancernej dokonał Naczelny Wódz gen. broni Władysław Sikorski. 3 Pułk Pancerny wystawił jeden szwadron liniowy, pod dowództwem por. Henryka Czajkowskiego. Jesienią 1942 roku rozpoczęto intensywne szkolenie szwadronów, w tym ostre strzelanie. Szkolono się też przy stole plastycznym i w zakresie łączności. Lekarz pułku zorganizował szkolenie z ratownictwa medycznego i udzielania pierwszej pomocy. Na poligonie w Camp Lander odbyty się ćwiczenia w ramach brygady. Tematem zajęć był marsz ubezpieczony ze spotkaniem nieprzyjacielskich oddziałów pancernych. Ostre strzelania pułk wykonał na strzelnicy wojskowej w Kirkudbright. Trzeciacy uzyskali dobre oceny ze strzelania, wskazywania celów, obserwację ognia, lecz zbyt powolne było celowanie, korygowanie celów, czasam i manewrowanie wieżą.
14 czerwca 1943 pułk przedyslokowano do Fornham Park West Camp, w pobliżu Bury St. Edmunds w Suffolkshire.
12 listopada pułk zmienił swoje miejsce postoju na Catterick Camp, w rejonie Centrum Wyszkolenia Pancernego i Technicznego. Musiał oddać wielu wyszkolonych żołnierzy na uzupełnienie 1 i 2 pułku pancernego. 1 grudnia 1943 jego stan wynosił 43 oficerów, 62 podoficerów, 78 kaprali, 160 starszych strzelców i strzelców.
W tym czasie obsada etatowa przedstawiała się następująco:
dowódca pułku – mjr Aleksander Izdebski
I zastępca dowódcy pułku – kpt. Konstanty Hajdenko
II zastępca dowódcy pułku – kpt. Bronisław Osiński
adiutant dowódcy pułku – por. Tadeusz Tymiński
oficer wywiadowczy – por. Piotr Górski
oficer techniczny – por. Julian Foltyn
lekarz – por. Jan Czapliński
oficer materiałowy – por. Jan Skowroński
oficer zaopatrzenia – ppor. Edward Ołdakowski
dowódca szwadronu dowodzenia – por. Stanisław Wojcieszek
p.o. dowódca 1 szwadronu por. Marian Fijałkowski
p.o. dowódca 2 szwadronu por. Stanisław Kądzior
dowódca 3 szwadronu – kpt. Tadeusz Kraczkiewicz
dowódca L.A.D. ppor. Zbigniew Szotarski
W 1944 stan pułku nadal malał. W styczniu wielu żołnierzy zgłosiło się do lotnictwa, w lutym i marcu odnotowano kilka przypadków dezercji żołnierzy pochodzenia żydowskiego, a 4 marca rozformowano l i 2 szwadron. Pułk posiadał : oficerów – 34, szeregowych – 596 Sprzet: czołgi średnie – 52, czołgi lekkie – 11.